- урмыжалташ
- -ем однокр.1. завыть, взвыть; зареветь, взреветь; издать вой (о животных). Тарас коремыште пире урмыжалтыш. С. Чавайн. В Тарасовом овраге завыл волк.2. разг. заорать, закричать, зарычать, завыть, взвыть. – Пуштам тышан тыйым, ӱчым шуктем! – урмыжалтыш (Мирон). П. Корнилов. – Убью тебя здесь, отомщу! – зарычал Мирон.3. перен. завыть, взвыть; зареветь, взреветь (о буране, ветре, технике и т. д.). Миномет-влак урмыжалтышт. «Ончыко». Взревели миномёты.// Урмыжалтен колташ1. взвыть, взреветь (о животных). Маска кокйола шогале да уло кертмын урмыжалтен колтыш. А. Юзыкайн. Медведь привстал на две лапы и взревел во всю мочь. 2) разг. заорать, вскричать, зарычать, взвыть, взреветь. (Евсе), шужышо пирыла койылден, шӱйжым кӱшкӧ шуялтышат, урмыжалтен колтыш. «Ончыко». Евсе, как голодный волк, вытянул шею вверх и взревел. 3) перен. взвыть, взреветь (о буране, ветре, технике и т. д.). Мардеж адакат урмыжалтен колта. В. Любимов. Ветер опять взвыл.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.